Τελικά, ένα έργο μπορεί να ολοκληρωθεί μόνο εάν η χρηματοδότηση του είναι εξ ολοκλήρου από ιδιωτικό φορέα. Θετικό και συνάμα ενδεικτικό μιας μεγαλύτερης άβολης αλήθειας. Δύο έργα, η Πανεπιστημίου και ο Φαληρικός Όρμος έχουν μάλλον ματαιωθεί. Για μία χώρα ακόμη και σε αυτή την κατάσταση το κόστος τους δεν ήταν απαγορευτικό. Είναι, και τα δύο έργα (κατασκευαστικά) επιφάνειας. Εισπράξαμε ένα ωραιότατο όχι και επιστρέψαμε στον αυτισμό μας. Για πρώτη φορά δεν θα συμφωνήσω με τα εγκωμιαστικά, σχεδόν λαμπερά άρθρα για την Αθήνα.Κέντρο που σφύζει από ζωή;;; Αν κέντρο είναι μία πλατεία (η αγίας Ειρήνης) τότε η αυτοεξαπάτηση καλά κρατεί. Η νέα Αθηναϊκή Ριβιέρα;;; Πρέπει να έχασα το memo για τα εγκαίνια της. Όλα δένουν και γίνονται ένα κακόγουστο αστείο με το εύστοχο άρθρο για τα γλυπτά της Ερμού. Κάπου στην παραζάλη των εγκαινίων και τον κοσμοπολίτικο αέρα μας ξέφυγαν λεπτομέρειες. Λεπτομέρειες όπως το κουφάρι στην Σταδίου που θρηνήσαμε ανθρώπινες ζωές και με την κοπέλα που έφυγε παίζαμε κυνηγητό στο Αίγιο όταν ήμαστε μικρά παιδιά. Ίσως το διατηρούμε ακόμη έτσι ως μνημείο της νεότερης ιστορίας μας. Και θα κλείσω αναφερόμενος στον κοσμοπολίτικο αέρα που είναι παντού, ειδικά τα Σάββατα της απόγνωσης για διασκέδαση. Σπάνια είμαι τόσο αρνητικός μα σιχάθηκα τα παραμύθια. Επειδή η γκρίνια είναι το πιο εύκολο όπλο και επειδή μας ξεφεύγουν οι λεπτομέρειες, είχα φωτογραφίσει το 2011 την απουσία διαβάσεων στους πιο κεντρικούς δρόμους και φυσικά την κατάσταση της πλατείας. Φυσικά και το είχα αναφέρει στο Δήμο. Μα είπαμε, οι λεπτομέρειες μας διαφεύγουν. Υπάρχει τόσο χρήμα και τέτοια δυναμική που η πλατεία "καθάρισε" τρία χρόνια μετά, με ιδιωτική πρωτοβουλία.Για να κλείσουμε όπως ξεκινήσαμε την σκέψη μας.
