Όταν παντρεύτηκα έζησα κοντά στους δικούς μου. Ζούσα χρόνια πριν μακρυά τους, μόνη μου και με τους δικούς μου δεν είχα πρόβλημα. Σπίτι τους και σπίτι μου. Ήξεραν. Δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο. Ως καλή νύφη, θεώρησα σωστό και ευγενικό να δώσω το κλειδί του σπιτιού μας στα πεθερικά μου. Με την σύμφωνη γνώμη του άντρα μου. Με μια λέξη ΛΑΘΟΣ. Έβαζαν το κλειδί στην πόρτα και έμπαιναν χωρίς καμία ειδοποίηση ό,τι ώρα ήθελαν. Μας είχαν πιάσει και σε ερωτικές περιπτύξεις. Πείρα τον άντρα μου και φύγαμε. Όσο πιο μακρυά γινόταν. Μόνοι μας. Έκανα δύο παιδιά. Δεν αντεξαμε. Χωρίσαμε. Γύρισα με δύο παιδιά στην μαμά μου κι εκείνος στην δική του. Τώρα σέρνεται από εδώ κι από εκει σογαμπρος. Έχω την μαμά του κοντά μου. ΕΓΩ ! Κι εκείνος ζει την ζωή του. Ε! Ωραία! Συζεί με μια άλλη και μετά μια άλλη και τώρα μια άλλη. Αυτή ειναι η ζωή του. Η μαμά του και οι άλλες, η οποία μαμά του με βοηθάει στο μεγάλωμα των παιδιών. Το έχει βουλώσει. Τουλάχιστον μπροστά μου. Από πίσω μου ούτε που ξέρω, ούτε που με νοιάζει. Άσε τα δικαστήρια. Δεν θα καταφέρεις τίποτε. Αναβολή σε αναβολή. Μέχρι να μεγαλώσει το παιδί να γίνει έφηβος. Ίσως τότε αρχίσεις να κερδίζεις έδαφος. Μην κάνεις το λάθος και γυρίσεις. Άνθρωποι που είναι προσκολλημένοι σε γονείς, είναι ανώριμοι ψυχολογικά. Δεν θα ευτυχήσεις. Εμένα άνοιγε το ψυγείο η μαμά του πέταγε ό,τι φαγητό είχα κάνει και έβαζε τα δικά της τάπερ να φάει ο γιος της. Του έφερνε κουλουράκια από τον φούρνο τους. Εκείνος έτρωγε μόνο το φαγητό της μαμάς . Κάποια στιγμή σταμάτησα να μαγειρεύω . Αφού έτρωγα μόνη μου. Το τέλος φαινόταν ήδη από τις πρώτες ώρες που μπήκαμε σπίτι μας. Αλλά τολμάς να χωρίσεις μετά από δύο μέρες γάμου; Όχι βέβαια! Μην κάνεις το λάθος να προσπαθήσεις να αλλάξεις έναν άνθρωπο. Εμείς φταίμε για τις επιλογές μας. Προσπάθησε από μακρυά να εχεις μια καλή τυπική όσο τω δυνατών, σχέση με την πρώην σύζυγο για να βλέπεις το παιδί. Τίποτε άλλο.
