Αν νομίζεις ότι το να ψάχνεις ένα αντικείμενο που χάθηκε, λέγεται "προσπάθεια για προσέγγιση", την έχω πέσει σε πολλούς και δεν το ήξερα. Λες "όμορφη" γυναίκα. Άρα αν δεν ήταν όμορφη ή αν ήταν άντρας δεν θα σε ενδιέφερε τι έχασε και τι ψάχνει. Άντρες που "βοηθάνε" επιλεκτικά θηλυκούς συνανθρώπους τους με απώτερο σκοπό να κερδίσουν κάτι, δεν βγάζουν ποτέ κάτι φιλικό ή συμπαθητικό. Και σίγουρα δεν εμπνέουν καμιά εμπιστοσύνη. Ξεκίνησες λες να ψάχνεις: δεν σου το ζήτησε, δεν της το πρότεινες. Προσωπικά όσες φορές έχω βοηθήσει να βρεθεί κάτι, δεν το κάνω συνομιλώντας με τον εαυτό μου. Επικοινωνώ με τον άλλον, ψάχνουμε και μιλάμε. Λέω πράγματα όπως (αν μιλάμε για κλειδιά) : "Θυμάσαι τελευταία φορά που τα είδες; Σε ποιούς χώρους κινήθηκες;" κ.λ.π.. Δεν "παρακολουθώ" κρυφά αν τα βρήκε ή όχι, δεν ξέρω πως να ερμηνεύσω αυτή την συμπεριφορά και το ότι παρίστανες πως ακόμη έψαχνες ενώ είδες ότι τα βρήκε. Λες ότι λογικά αν ενδιαφέροταν έστω και λίγο θα ερχόταν να σου πει να μην ψάχνεις. Αφού για σένα αυτό θα σήμαινε εκδήλωση ενδιαφέροντος (!!!!!!!!!!!!!) ορθώς έπραξε και δεν σου μίλησε καθόλου. Ίσως βέβαια να μην πρόσεξε καν ότι είχες αρχίσει να ψάχνεις, ή το είδε αλλά ήταν αρκετά διορατική ώστε να φύγει χωρίς να σου μιλήσει. Το σκεπτικό σου και η συμπεριφορά σου από την αρχή μέχρι το τέλος δεν έχει τίποτε το ευγενικό και φιλικό: ό,τι έκανες το έκανες με την ελπίδα ότι θα πάρεις κάτι σαν αντάλλαγμα. Δεν εστιάζεις εκεί, δεν εστιάζεις πουθενά αλλού παρά στο ότι κουράστηκες να "προσπαθείς" (;;;;). Αυτά είναι τα αποτελέσματα όταν δεν κάνουμε τίποτε αυθόρμητα και με την καρδιά μας, μας κουράζει και η ανάσα που παίρνουμε. Μερικοί πιστεύετε ότι κάθε λέξη κάθε βλέμμα κάθε καλημέρα ή ευγενική κίνηση, μεταφράζεται σε φλερτ: ανθρώπινη επικοινωνία λέγεται. Αν αυτή η γυναίκα ερχόταν να σου μιλήσει, θα το έπαιρνες σαν ένδειξη ενδιαφέροντος. Αν πιστεύεις ότι αυτή η νοοτροπία είναι κάτι που κρύβεται, είσαι βαθιά νυχτωμένος. Οι σκέψεις μας φαίνονται στον τρόπο που μιλάμε και κοιτάμε, κι αν ακόμη δεν μπορούνε οι άλλοι να τις αποκωδικοποιήσουν, ωστόσο μένει μια αίσθηση ανησυχίας: τι θέλει αυτός ο άντρας από μένα; Γιατί ο άνθρωπος που χωρίς δεύτερες σκέψεις μας προτείνει βοήθεια, δεν μας προκαλεί ποτέ ανησυχία. Ανησυχία μας προκαλούνε οι άντρες που κουβαλάνε και εκπέμπουν όλη την αρνητικότητα του κόσμου και όταν αυτές οι αρνητικές σκέψεις συσχετίζονται με τις γυναίκες, να είσαι σίγουρος αυτά τα πιάνουμε στον αέρα. Προσωπικά είμαι ένας άνθρωπος πολύ ανοιχτός στους γύρω μου, τους ξέρω δεν τους ξέρω θα μιλήσω μαζί τους, δεν είμαι καχύποπτη από την φύση μου και αυτό προφανώς φαίνεται (και γι' αυτό νοιώθουν και την άνεση να μου μιλάνε άγνωστοι και άγνωστες πολύ συχνά). Κάποιες φορές όμως έχει συμβεί να αλλάξω πεζοδρόμιο, να μου μιλήσει κάποιος και να μην απαντήσω καν. Ζητώ συγγνώμη που θα στο πω ευθέως: άνθρωποι με το δικό σου σκεπτικό δεν μου αρέσουν. Και όταν καταλάβει και ο τελευταίος άνθρωπος ότι είμαστε όσα σκεφτόμαστε, ότι η σκέψη είναι ενέργεια και μας "δίνει" κάθε μέρα, κάθε ώρα και σε κάθε επαφή μας με τους άλλους, ίσως επικεντρωθούμε όλοι μας στο τι γίνεται μέσα στο κεφάλι μας γιατί αυτο είναι που μας χαρακτηρίζει και αυτό είναι που "βλέπουν" πρώτα από όλα οι άλλοι σε εμάς. Η βοήθεια που προσφέρεται ανερώτητα σε ξένους ανθρώπους, και ειδικότερα από έναν ξένο άντρα σε μια γυναίκα ("ας το προσπαθήσουμε και σε αυτή την όμορφη, μπορεί να κερδίσουμε σεξ"), ΔΕΝ είναι ιπποτική κίνηση. Όταν δεν υπάρχει καμία ευγενική ή φιλική πρόθεση, και όταν ο άνθρωπος που μας προσφέρει την βοήθειά του δεν μας έχει ζητήσει την συγκατάθεσή μας, για μένα είναι ανόητο και αχρείαστο να απαντήσουμε με επίδειξη κοινωνικών δεξιοτήτων. Αυτές έχουν λόγω ύπαρξης και λειτουργούν μόνο αμφίδρομα και με κανέναν άλλον τρόπο.
