Μα εφοσον ειστε τοσα χρονια μαζι κ εξακολουθείς να νοιώθεις τοσο εντονα συναισθήματα γι αυτον τον ανθρωπο (κ φαντάζομαι κ αυτος για σενα) το μονο λογικο ειναι να θελετε να προχωρισετε στη ζωη σας μαζι. Ειτε μιλαμε για γαμο, ειτε οχι. Μενετε κ μαζι απ οτι λες σχεδον καθε μερα οποτε κ στο θεμα συγκατοικησης απ οσο καταλαβαινω τα βρισκετε. Οκ προσωπικα θα περιμενα λιγο ακομα πριν τα ρραβώνας κ γαμος λογω της ηλικίας σας. Οσο για τις αλλες εμπειριες που σου λενε οτι μπορει να θελεις να ζησεις αργότερα που αντε να πω οτι ισως εχει μια βαση. Αλλα απ την αλλη τι να κανεις δλδ? Να χωρισεις για να αποκτήσεις εμπειρίες? Κ μετα τι? Ποιο το νοημα αφου με το παλικάρι ειστε ηδη "εκει" (που λεμε)? Πετρια μπορεις να φας ανα πάσα στιγμη ως ανθρωπος κ να θυμηθεις τη "ζωη που δεν έζησες" (ολοι μας εννοω, οχι μονο εσύ). Ποσο ομως μπορει αυτο να σε αποτρέψει απ το να ζήσεις τωρα οπως θελεις? Οποτε ζησε οπως αισθάνεσαι. Στο κατω κατω μιλαμε για εναν ανθρωπο με τον οποιο τα βρίσκετε κ υπαρχει αγαπη μεταξύ σας. Κανενας δεν ξέρει στα 30-40-50 πως θα αισθανεται. Δλδ να χαλασουμς το τωρα για να αποτρέψουμε ενα πιθανο αυριο? Ε δε νομίζω.
