Καταρχάς, δεν αναφέρθηκα στον εξ και προφανέστατα δεν τον έκρινα-έκραξα για κάτι. Αναφέρθηκα ξεκάθαρα στις δικές σου συμβουλές. Θεωρώ πως γλείφοντας αυτιά και λέγοντας πράγματα τύπου "όλα θα πάνε καλά", δεν βοηθιέται ο άλλος. Σίγουρα μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε στη ζωή του καθενός, αυτό δε σημαίνει όμως πως θα του μιλήσουμε με επιείκεια, για να μην πληγωθεί. Πρέπει να μιλάμε ρεαλιστικά και με ειλικρίνεια. Θεωρώ πως τα τόσα χρόνια είναι λίγο υπερβολικά σε αριθμό. Π φανώς δεν έφταιγαν μόνο οι συγκυρίες, αλλά η αντιμετώπιση του εξ. απέναντι στις συγκυρίες. Ίσως είχε κάποιο θέμα προγραμματισμού, ανευθυνότητας ως ένα βαθμό, και αναβλητικότητας ίσως. Συμβουλή μου είναι να πειθαρχήσει τον εαυτό του και τα συναισθήματά του, ώστε να διορθώσει τη κατάσταση. Επίσης, πρωτη και καλύτερη υποστηρίζω πως ποτέ δεν είναι αργά, και το πιστεύω πραγματικά. Ο χρόνος δεν έχει τόση σημασία. Το τελικό αποτέλεσμα μετράει για μένα. Και το τελικό αποτέλεσνα μπορείς πάντα να το ανατρέψεις, με την προυπόθεση πως θα αλλάξεις κάποια πράγματα στον εαυτό σου. Δεν καταλαβαίνω που είδες εσύ το κράξιμο και τον αρνητισμό. Το "όλα θα πάνε καλά", για εμένα είναι απλώς ένας εφησυχασμός, που δεν βοηθάει. Τα 8 χρόνια είναι υπερβολικά, οπότε πρέπει να δράσει άμεσα ώστε να διορθώσει τη κατάσταση.
