ΤίποταΔες, δες πώς τελειώνουμε λοιπόνσαν παρελθόν,μοιάζει απο τώρα το παρόν που ζούμεδες, ένα χαμόγελο παλιό μένει μισόδε βρίσκει τρόπο να γεμίσει το κενότο σκουριασμένο μας ν’ αντέξει σ’ αγαπώ... Και τώρα πια,Τίποταδεν μας έμεινε τίποταη αγάπη βαρέθηκε και μας σβήνει το φωςΤίποταδεν μας έμεινε τίποτακαι ο έρωτας έγινεκουρασμένος θεόςμα λυπάμαι δε γίνεται αλλιώςΠες, πες ότι από εγωισμό τόσο καιρόβλέπαμε ώρες και στιγμές να φεύγουνπες, πες ότι σ’ έναν χωρισμόφταίνε κι οι δυογιατί φαντάζονται το τέλος μακρινόόμως το τέλος είναι εδώ κάθε λεπτό...