Κι επειδή έχουμε διαβάσει αρκετές Εξομολογήσεις στο ίδιο ύφος, αναρωτιέμαι πως τα καταφέρνετε να είσαστε η καθεμία για τον εαυτό της οι μόνες ισορροπημένες στο εκάστοτε περιβάλλον. Παρατηρώ επίσης ότι έχετε άλλο ένα κοινό σημείο: ανέκαθεν υπήρχε μια καχυποψία απέναντι στις άλλες κοπέλες, σε σημείο να χαρακτηρίζεται ως "τολμηρή" η προσπάθεια προσέγγισης. Έχοντας αυτήν την νοοτροπία, ίσως κάποια πράγματα να είναι καταδικασμένα εξαρχής (όπως οτιδήποτε κάνουμε νοιώθοντας καχυποψία). Απ' όλα έχει ο μπαξές εκεί έξω, προσωπικά δεν μπορώ να θυμηθώ να έχω πέσει κάπου που όλες οι γυναίκες να ήταν πλεμ πλεμ. Αξιόλογες υπάρχουν παντού, αλλού λιγότερο και αλλού περισσότερο όπως συμβαίνει και με τους άντρες. Ναι φυσικά, υπάρχει γυναικεία φιλία ζει και βασιλεύει και εύχομαι στην κάθε γυναίκα να βρει το δικό της άλλο (θηλυκό) μισό. Και περισσότερα από ένα αν σταθεί τυχερή και αν, εκτός από το να επιλέγει σωστά, αποτελεί η ίδια την σωστή επιλογή για τις άλλες.