Του ζήτησα να βρεθούμε όμως εκείνος δεν ήθελε εκείνη την στιγμή.. μάθαινα καιρό διαφορά κ δεν άντεξα! Ναι ήταν παρόρμηση της στιγμής που το έκανα από το τηλέφωνο και λάθος.. όμως αν μ αγαπούσε δεν θα με αναζητούσε ; Έστω για να μου πει κάτι ειρωνικό του τύπου : τα πετάς όλα έτσι απλά μπράβο σου! Απλά τίποτα... θέλω να του στείλω τουλάχιστον να μιλήσουμε να τα βγάλω από μέσα μου να σταματήσω να αναρωτιέμαι όμως φοβάμαι ότι από τη συμπεριφορά του ο χωρισμός ήταν αυτό που ήθελε, ότι θα αρνηθεί να με δει και αυτό θα με πληγώσει περισσότερο..Όμως όλο αυτό με τρώει.. μου λείπει και με ποναει που απλά αδιαφορεί..