Δεν είμαι της άποψης ότι κάνοντας μία σχέση ξεκόβουμε από όλο τον κόσμο, πλην όμως δε συνεχίζουμε και τη ζωή μας ωσάν ελεύθεροι παραβλέποντας τον άνθρωπό μας. Χρειάζεται μία αρμονία σε όλο αυτό με έμφαση βέβαια στον άνθρωπό μας. Η εμπειρία της πράξης ξέρεις τι μου έχει δείξει; όποιοι άνθρωποι συνεχίζουν να ζούνε ως ελεύθεροι ''με τις παρέες τους'' και ''τους φίλους τους'' που ''δε θέλουν να χάσουν'', μάλλον έχουν σε δεύτερη μοίρα τον άνθρωπό τους και κρατάνε πισινές για το τέλος που έχουν στο μυαλό τους ήδη προδιαγεγραμμένο.