Ανία η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να μπω σε διαδικασία αντιπαράθεσης γιατί όταν δυο άνθρωποι εκπέμπουν από άλλον σταθμό δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Όμως στην προκειμένη αναφέρθηκε σε μια τάση που υπάρχει σε όλη την Ευρώπη και εκφράζει μια συγκεκριμένη μερίδα αντρών. Πάνε εκεί που οι γυναίκες είναι εκβιάσιμες λόγω οικονομικής ανέχειας και το κάνουν για πάρα πολύ ευνόητους λόγους. Κι όσοι παραμένουν εντός συνόρων, είναι γιατί υπάρχουν και εκείνες οι οποίες ζούνε παράνομες σε μια χώρα και εργάζονται στα μαύρα. Ορισμένοι μάλιστα δεν ντρέπονται να το λένε ανοιχτά αντί να το συζητάνε κεκλεισμένων των θυρών με άντρες ίδιας νοοτροπίας. Υπάρχει ολόκληρο δίκτυο που προωθεί γυναίκες σε Ευρωπαίους πελάτες, τους έρχονται πολλές φωτογραφίες στον υπολογιστή και δεν έχουν παρά να επιλέξουν. Πηγαίνουν σε αυτές τις χώρες (παίζουν πολύ και οι Φιλιππίνες) επισκέπτονται τις γυναίκες που τους περιποιούνται σαν να είναι Βασιλιάδες ελπίζοντας ότι θα τις προτιμήσουν για να κάνουν μια ζωή ανθρώπινη. Πουλιούνται λόγω ανάγκης για ένα κομμάτι ψωμί και ένα στρώμα να κοιμηθούνε (κυριολεκτικά). Αυτοί οι άντρες αντί να χάνονται από ντροπή καμαρώνουν κιόλας που έχουν δίπλα τους μια νέα και όμορφη κοπέλα. Δεν τις βοηθάνε να εγκλιματιστούν να μάθουν την γλώσσα και (Θεός φυλάξοι!) να βρούνε μια δουλειά. Είναι εδώ και δεν είναι, σαν να μην έφτασαν ποτέ. Αυτές οι κοπέλες συμπεριφέρονται δουλικά και αν τύχει να δω ένα τέτοιο ζευγάρι (κάνει μπαμ) μου σφίγγεται το στομάχι από συμπόνοια για την γυναίκα. Η πείνα δεν χωρατεύει Ανία μου, κι αυτές οι γυναίκες πεινούσαν στα χωριά ή στις πόλεις τους. Είχα στο προηγούμενο σπίτι που έμενα ένα τέτοιο ζευγάρι που έμενε κάτω από εμένα, όταν η γυναίκα ήταν μόνη της στο σπίτι έκλαιγε όταν σου λέω για κλάμα κανονικό μοιρολόι. Μια φορά της χτύπησα την πόρτα και μου άνοιξε, δεν με καταλάβαινε τι της έλεγα την ρώτησα αν μπορώ να την βοηθήσω σε κάτι. Μου έλεγε πολλά και γρήγορα στην γλώσσα της (ένας Θεός ξέρει τι μου έλεγε η ψυχή) και μετά τηλεφώνησε στον άντρα της και μου έδωσε το τηλέφωνο. Αυτός μου είπε ότι όλα είναι εντάξει και να μην ανησυχώ, ότι η γυναίκα του νοσταλγεί την Πατρίδα της και γι' αυτό κλαίει. Του είπα ότι η κοπέλα δεν μιλάει λέξη στα γερμανικά και είναι φυσικό να νοσταλγεί την Πατρίδα της αν δεν μπορεί να αλλάξει κουβέντα με άνθρωπο. Να μην στα πολυλογώ αυτή ήταν μια τέτοια περίπτωση όπως την περιγράφω πιο πάνω. Είναι εξοργιστικό αυτό που συμβαίνει και γι' αυτό δεν μπορώ να ακούω για ανατολικό μπλοκ. Άντρες που προτιμούνε για άλλους λόγους γυναίκες από εκεί τις βρίσκουν και στην χώρα που ζούνε και δεν ψάχνουν περιπτώσεις που να εξαρτώνται από αυτούς. Αν πάλι τύχει να είναι έτσι, τις βοηθάνε να προσαρμοστούνε και να σταθούνε στα πόδια τους δεν τις κλείνουν σε μια κουζίνα και μια κρεβατοκάμαρα. Είναι κι αυτό το φαινόμενο μια μορφή σύγχρονης σκλαβιάς και απλά δεν υποφέρεται.Πάω για ψώνια τα ξαναλέμε.
