Καλά Ανία μην φανταστείς ότι μιλάμε για πλούσιους άντρες. Πολλοί δε όντως τσιγγουνεύονται και φρικάρουν για το κάθε μικροέξοδο που κάνουν για την γυναίκα τους. Αλλά εκείνο που τους ευχαριστεί παρόλα αυτά είναι η ΕΥΓΝΩΝΟΣΥΝΗ που δείχνουν εκείνες για το παραμικρό, οι κοπέλες όπως καταλαβαίνεις γνωρίζουν πολύ καλά ότι ΠΡΕΠΕΙ να δείχνουν ευγνωμοσύνη, το περιμένουν από αυτές. Εξού και όταν μετά από λίγο καιρό αντιληφθούνε τι γίνεται γύρω τους και πως ζει ο κόσμος (δηλαδή οι άλλες γυναίκες κυρίως) και βρούνε το θάρρος να μάθουν να ζητήσουν γλώσσα ή να βρούνε και αυτές μια φίλη, οι άντρες μιλάνε για ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ και ότι ΠΗΡΑΝ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΤΟΥΣ ΑΕΡΑ. Πολλές φορές τις χωρίζουν, τις στέλνουν πάλι πίσω και βρίσκουν άλλη γυναίκα. Δεν θα παραλείψουν βέβαια να τονίσουν στην καινούργια για ποιόν λόγο χώρισαν την άλλη. Καταλαβαίνεις.. Πολλοί από αυτούς είναι χαμηλόμισθοι ή και χρόνια άνεργοι, τα ψίχουλα που τους στοιχίζει η γυναίκα δεν είναι υπολογίσιμα. Περισσότερα χαλάνε στα εισητήρια για να πάνε εκεί και να την φέρουν, και στο αντίτιμο που πρέπει να πληρώσουν στο "γραφείο γνωριμιών". Άλλοι πάλι είναι σε αρκετά καλή οικονομική κατάσταση κι έχουν κάποιο κομπόδεμα, το οποίο αναφέρουν φυσικά αλλά χωρίς να βάλουν ποτέ χέρι. Νομίζεις είναι τυχαίο που πάντα αναφέρονται Κράτη όπου υπάρχει πολλή δυστυχία και ανέχεια;; Άλλοι πάλι εκμεταλλεύονται την ανάγκη ορισμένων γυναικών να νομιμοποιηθούνε και να αποκτήσουν άδεια παραμονής, τις κρατάνε "όμηρους" με χίλια ψέμματα ότι θα τις παντρευτούνε και μερικές φορές το κάνουν άλλες πάλι όχι. Υπάρχουν αρκετές άλλωστε, από κοπέλες σε μεγάλη ανάγκη άλλο τίποτε. Η Δίωξη τι να κάνει; Πρόκειται για ένα υπόγειο και "ασαφές" έγκλημα. Η γυναίκα έρχεται "οικειοθελώς", δεν πρόκειται για απαγωγή όπως την προβλέπει ο νόμος. Πολλές φορές αν μια γυναίκα κάνει καταγγελία για συναισθηματική ή άλλη βία, θα πρέπει στη συνέχεια να γυρίσει στην Πατρίδα της. Ή, αν δεν έχει παραμονή, πρέπει να ενοχοποιήσει και τον εαυτό της μαζί. Έχω μια γνωστή μου στο Δημαρχείο, η δουλειά της αφορά τους πολιτικούς γάμους. Καμιά φορά μου λέει ότι παντρεύτηκε πάλι ένα "τέτοιο" ζευγάρι, σου λέω βγάζουν μάτι ότι δεν πρόκειται για νορμάλ γάμο. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι όπως και σε όλα τα άλλα, να έχουμε τα μάτια μας και τα αυτιά μας ανοιχτά ώστε να αποφεύγονται τα χειρότερα. Να χτυπάμε πόρτες αν πέσει κάτι στην αντίληψή μας, να κάνουμε αισθητή την παρουσία και το ενδιαφέρον μας. Τουλάχιστον θα το σκεφτούνε τότε δυο και τρεις φορές πριν απλώσουν χέρι και κακοποιήσουν και σωματικά. Ο άντρας της πρώην γειτόνισσάς μου που ανέφερα πριν, από τότε που μιλήσαμε πάντα με χαιρετούσε με πολλά χαμόγελα και ευγένειες. Γραμμένα τα είχα τα χαμόγελά του ως τέτοια, αλλά η συμπεριφορά του μου έδειχνε ότι τον τρόμαξε η "επέμβαση" που έκανα. Συνειδοτοποίησε ότι μερικοί άνθρωποι γύρω του δεν είναι τυφλοί και κουφοί ή αδιάφοροι. Πραγματικά τα πολλά κλάματα σταμάτησαν, την έβλεπα ήταν κάπως καλύτερα. Μια φορά την είχα συναντήσει στις σκάλες, ήταν χαρούμενη και μου έδωσε να καταλάβω ότι έχει αρχίσει μαθήματα γλώσσας. Χαμογελούσαμε η μια στην άλλη σαν τρελές της είπα χίλια μπράβο κι εύχομαι όπου κι αν είναι σήμερα να είναι καλά. Καμιά φορά ένας άνθρωπος χρειάζεται ένα τόσο δα για να καλυτερέψει λιγάκι η ζωή του, αρκεί να βρεθεί κάποιος που να του αφιερώσει όσο χρόνο χρειάζεται το χτύπημα μιας πόρτας.
