Τέχνη, τέχνη, ΤΕΧΝΗ! Είναι το οξυγόνο μου. Προσωπικά έχω μια νοητή λίστα -που με τον καιρό διευρύνεται- με κάποια συγκεκριμένα μουσικά κομμάτια/ άλμπουμ, λογοτεχνικά έργα και ταινίες ορισμένων σκηνοθετών που η ακρόαση, ανάγνωση και θέαση αυτών αντίστοιχα, λειτουργούν θεραπευτικά για εμένα και με ηρεμούν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Όταν βέβαια το άγχος ή η θλίψη ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο μόνο η μουσική και η απόλυτη συγκέντρωση σε αυτή είναι η λύση. Α, και το τρέξιμο βοηθάει. Από αυτά που γράφεις πως δοκίμασες τίποτα δεν σε βοήθησε λίγο παραπάνω; όσο για τον ψυχολόγο αν πήγες μόνο μια φορά και δεν δούλεψε, θα σου έλεγα να ξαναδοκιμάσεις με κάποιον διαφορετικό αν εξακολουθεί να είναι για εσένα δύσκολη η διαχείριση του άγχους και της θλίψης. Όπως και να έχει πάντως σου εύχομαι να βρεις το συντομότερο δυνατόν το δικό σου ''φάρμακο'' και να νιώσεις καλύτερα.