Καλησπέρα! Σκεφτόμουν αρκετά το σχόλιο που έκανα και θέλω να προσθέσω κάποιες πληροφορίες,σκέψεις. Ο κολλητός μου είναι πολύ κλειστός χαρακτήρας. Πριν λίγα χρόνια σε άκυρη στιγμή με ευχαρίστησε που του είχα πει να έρθει μαζί μας, είχε αλλάξει πολλά σχολεία και ήταν η πρώτη φορά μετά από χρόνια που είχε φίλους καθώς μόνος του δεν μπορούσε να κάνει. Λίγα χρόνια μετά τον είχα ευχαριστήσει που ουσιαστικά με έσωσε όταν είχα φτάσει στα όρια μου. Και σκεφτόμουνα τελικά ποιος βοήθησε ποιον. Μήπως με αυτή την κίνηση μου βοήθησα τον ίδιο μου τον εαυτό και όχι αυτον; Δεν έχει σημασία γιατί αυτό είναι η φιλία, αυτό είναι να είσαι άνθρωπος.
