Διάβασα ένα πολύ εύστοχο σχόλιο σε κυριακάτικη εφημερίδα, που νομίζω ταυτίζομαι απόλυτα, σχετικά με τους λόγους για τους οποίους αδυνατώ να βγάλω το καπέλο στην "Εθνική Ελλάδος". Προσπαθεί να αγγίξει τα πάντα όλα της ελληνικής πραγματικότητας, διαθφορά, διαπλοκή, ωχαδερφισμός, ψευτολάιφτσάιλ, ρατσισμός φυλετικός-εθνικός-θρησκευτικός-σεξουαλικός-κοινωνικός... Νομίζω καταλαβαίνετε τι εννοώ. Από την αγωνία/αναγκη να καταδείξει εντός ενός επεισοδίου ό,τι πάει στραβά στην χώρα μας, χάνει πιστεύω σε μυθοπλασία, δεν μπορεί η αφήγηση να "αναπνεύσει" και καταντά διδακτική και λίγότερο ενδιαφέρουσα.Δεν χρειάζεται να έχεις πολλούς χαρακτήρες με αμαξίδιο για να περάσεις το μήνυμά σου. Δεν χρειάζεται να δούμε το γκέι ζευγάρι να υφίσταται κράξιμο και ρατσισμό χ φορές, μία φτάνει. Δε χρειάζεται σε κάθε επεισόδιο να θυμόμαστε πόσο λαμόγια είναι ή ήταν οι της ομοσπονδίας, το καταλάβαμε απ' το 1ο επεισόδιο. Καταλαβαίνω ότι ο κ Καπουτζίδης νιώθει να πνίγεται απ' όλα αυτά μέχρι να τα αποδώσει στο χαρτί και την κάμερα, αλλά μόνο να κερδίσει μπορεί η πλοκή του αν μετατόπιζε λίγο το βάρος στο μυθοπλαστικό κομμάτι, που όσο περνούν τα επεισόδια δείχνει να χαλαρώνει.Επίσης: ως πότε πια θα βλέπουμε σε σειρές και ταινίες την... καρικατούρα του φασίστα που είναι και βίαιος, και άγαρμπος, και σεξιστής, και καταπιεστικός με τις γυναίκες, και τσαμπουκάς και και και... Τέτοια δυσκολία έχουμε να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο σαν λαός, που μπορούμε μόνο να το εξοβελίσουμε στις χειρότερες δυνατές αξιακές του αποχρώσεις, μπας και το εκλογικεύσουμε και το εξηγήσουμε στον εαυτό μας;Θα ήθελα να δω τον φασίστα σύζυγο να περιποιείται την γυναίκα του σαν θησαυρό και να τη σέβεται, να είναι καλός και περιποιητικός πατέρας και τίμιος εργασιακά. Τότε είναι που θα με φρίκαρε και θα με τρομοκρατούσε πραγματικά η σβάστιγκα που έδωσε να κρεμάσει ο γιος του στο δωμάτιό του. Το σχηματικό, είναι και λιγάκι ευκολία δραματουργικά. Άλλωστε, όποιον-α έχω γνωρίσει που να ψηφίζει Χ.Α. μόνο ανθρωπόμορφο κτήνος δεν είναι, πιο πολύ είναι αυτό που λέμε "γ@μ# τα παιδιά". Έτσι είναι όμως η ζωή...Κατά τα άλλα, η σειρά του κ. Καπουτζίδη είναι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στην ελληνική τηλεόραση, στο λίγο τουλάχιστον που προσωπικά έχω παρακολουθήσει. Αν έλειπαν και μερικές αστοχίες, μάλλον δεν θα την έπαιζε το μέγκα αλλά κανένα BBC!!! Μόνο και μόνο για την τόλμη του να θίξει όσα θίγει, thumbs up και standing ovation από μένα.
