Ίσως γιατί στο μυαλό τους, ειδικά αν είναι της γενιάς της κατοχής ή του εμφυλίου ή ακόμα και της Κύπρου, ο στρατός ήταν όντως πολύ σοβαρή υπόθεση. Όχι τόσο ένδειξη ανδρισμού, όσο έμπρακτη απόδειξη ότι αντέχεις σε κακουχίες, καψόνια, πείνα, εξευτελισμούς και ταλαιπωρία. Ότι αντέχεις να κοιμάσαι σε σκηνή μες το χιόνι ή τη λάσπη, να τρως ότι σου δώσουν και να μην βαρυγκωμάς. Ότι δυνητικά είσαι έτοιμος να σκοτώσεις και να σκοτωθείς για τον εθνικό σκοπό. Δεν είναι και λίγα.Είσαι πολύ τυχερός που ο σύγχρονος ελληνικός στρατός θα σου μάθει μόνο τη λούφα, το σφουγγάρισμα, το σκούπισμα, το πλύσιμο των δίσκων (αγγαρεία dj), το πλοίο της αγάπης, τον καφέ κροταλία που καραδοκεί στις τουαλέτες, τα αγήματα σε κηδείες στρατηγών και φυσικά τις παρελάσεις. Τακούνι νέος!Οπότε άραξε, κάνε ότι μαλακία σου αναλογεί, περίμενε ως πάλιουρας να πάρεις 4-5 κιλά και αργά ή γρήγορα κάποιος άλλος νέος θα σου φέρει τη Ροζαλία.Όσο για τη μάνα σου και το «έγινες άντρας επιτέλους» μην ανησυχείς. Ακαριαία θα μετατραπεί σε «ακόμα είσαι παιδί» όταν θα της πεις ότι παντρεύεσαι…Έτσι είναι. Τον μπουφέ του σαλονιού τα αγόρια κοσμούν ως φαντάροι και τα κορίτσια ως νυφούλες.Υπομονή νέε. 249 και σήμερα...