Αρκετοι από εμάς νιώθουμε ότι χάσαμε χρόνια γιατί δεν είχαμε κάτι όμορφο που τελείωσε αλλά κάπου φταιγαμε. Εντάξει, υπάρχει ένα κενό μέσα σου και είναι αποδεκτό γιατί πρέπει να βρεις που είσαι και που πας αλλά αυτό δουλεύεται αν θες.Στις προβληματικές σχέσεις μένουμε για κάποιον λόγο. Σε κάτι ελπίζουμε, κατι ευχόμαστε και κατι περιμένουμε. Αυτό που συνειδητοποίησα είναι ότι αν δεν ικανοποιουμαι στο τώρα μου, ευθύνομαι για την αναμονή κι όλο το τσάκισμα της διαδικασίας.Τόσο καιρό μετά, δεν ψηνεσαι να παλέψεις για τον εαυτό σου; Δεν ψήνεσαι για να δεις πως θα βιωσεις την αυτοπραγματωση και πως θα εξελιχθείς. Ξέρεις τι; Εσύ μέσα σου φυλάς αυτή την Ιστορία και τον πόνο σου λες κι είναι ό, τι πιο σπουδαίο έχεις και είναι πολύ υποτιμητικό. Είσαι ζωντανός και κανένας δεν μπορεί να σου αφαιρέσει το δικαίωμα να σηκωθείς ξανά και να είσαι απλά υπέροχος. Σκέψου το.