Στα 19 μου είχε αρχίσει σταδιακά να μου δημιουργείται και μένα αυτή η τάση. Πήγαινα ειδικά για καφέ, χωρίς να θέλω και όποτε ακυρώνουν έξοδος μέσα μου πανηγύριζα. Ξαφνικά μου άρεσε να περνάω τον ελεύθερο μου χρονο μέσα, να διαβάζω, να βλέπω ταινίες σειρές κτλ. Όμως δεν ήταν ότι ήμουν αντικοινωνικός. Ήταν 2 άλλοι παράγοντες. 1ον η παρέα, γιατί από τους που γνώρισα την τωρινή μου παρέα δεν έχω ποτέ πρόβλημα να βγω και 2ον η έξοδος, εμένα πχ. Δεν μου αρέσει να πηγαίνω για καφέ και προτιμώ το φαγητό. Δες το αν ισχύει κάτι από αυτά γιατί πίσω από το άγχος μπορεί να κρύβονται αλλά πράγματα.