Δεν θα σου πω λόγια παρηγοριάς. Η φωτιά άλλωστε καίει εκεί που πέφτει, έτσι έλεγε η γιαγιά μου. Σου λείπει και θα σου λείπει πάντα. Γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι αναντικατάστατοι και αυτό δεν αλλάζει. Όμως μαθαίνουμε να ζούμε με τις απώλειες μας. Δεν ξεχνάμε, μα ζούμε κουβαλώντας τον άλλο μέσα μας. Κρατήσου απ' τη δουλειά σου προς το παρόν και σιγά-σιγά προσπάθησε να ξαναβγείς στη ζωή. Αυτό θα ήθελε και κείνη. Να είσαι καλά, να δημιουργείς και να γελάσεις και πάλι. Να είσαι καλά.