και γω.... νομίζω φέτος άρχισα να απογαλακτίζομαι από τους δικούς μου (έχω βέβαια δρόμο) και το βίωσα σαν ένα μικρό θάνατο. είναι ζόρικο και σε καταλαβαίνω.νομίζω κάποιοι άνθρωποι φτάνουν να χάνουν τους δικούς τους και ακόμα να μην έχουν απογαλακτιστεί. και φυσικά δεν είναι αποκλειστικά δική τους η ευθύνη, αλλά τώρα ανοίγω άλλο θέμα.και για να καταλήξω, λογικό να φοβάσαι. αν όμως η σκέψη του θανάτου έχει γίνει εμμονή γνώμη μου είναι να τη συζητήσεις με έναν ψυχολόγο :-)