Πόσο συμφωνώ μαζί σου!Ούτε εγώ πλέον θέλω να έχω επαφές με τον δικό μου πατέρα γιατί όντως δεν μπορούμε να συμβιώσουμε όπως λες κι εσύ. Έχω ακούσει κι εγώ διαφορά και το πιο κακεντρεχες μέχρι τώρα, πως "τέτοια που είμαι, ούτε ο ίδιος μου ο πατέρας δεν με άντεξε". Θέλω να πω, είτε από καλές προθέσεις αλλά είτε από εμπάθεια μπορεί να ειπωθούν πολλά για κάποια επιλογή που είναι η καλυτερη καμια φορά για την δική μας περιπτωση. Το αίμα αν χρειαστεί ας γίνει νερό στην τελική, η καλη σχέση χτίζεται αμφίδρομα και το να διατηρείς μια πολύ κακή σχέση δεν είναι απαραίτητα Δείγμα αγάπης και ούτε θα έπρεπε να είναι.Την καλημέρα μου.
