Δεν καταλαβαίνω γιατί να επωμιζεσαι εσύ όλη την ευθυνη αντί να συμμετέχουν και τα υπόλοιπα μέλη ούτε γιατί να προσαρμόζεις εσύ το πρόγραμμα σου συνέχεια. Αρχικά καλό θα ήταν να θέσεις επιτελους τα όρια σου ως προς τον πατέρα σου και την υπόλοιπη οικογένεια και να αναλαμβάνεις μέχρι εκεί που μπορείς να αντέξεις ψυχικά, συναισθηματικά, σωματικά, οικονομικά κλπ. Αν δεν προσέξεις εσύ τον εαυτό σου πρώτα δεν πρόκειται να το κάνει κανένας άλλος για σένα. Και για να μην καταλήξεις ράκος ή "Φιλιππινέζα" μπες σε δράση άμεσα. Ο,τι πρόγραμμα και να έχει ο καθενας, όλοι μπορείτε να προγραμματίσετε τις δουλειές σας ώστε να παρέχετε βοήθεια ισότιμα.