Καταρχήν συγχαρητήρια που το πάλεψες και κατάφερες να σταθείς ξανά στα πόδια σου. Δεν είναι απλή υπόθεση και σου αξίζει ένα μεγάλο μπράβο για αυτό. Έχεις τεράστια δύναμη μέσα σου και το απέδειξες έμπρακτα. Εντούτοις δεν σημαίνει ότι ως δια μαγείας δεν θα έχεις τα πάνω και τα κάτω σου, μέχρι να το αφήσεις εντελώς πίσω σου. Αυτό που περιγράφεις ακούγεται σαν μια μορφή κρίσης πανικού, την οποία λίγο πολύ έχουμε βιώσει οι περισσότεροι άνθρωποι έστω μια φορά στη ζωή μας. Μην ανησυχείς. Οι αναπνοές είναι πολύ βοηθητικές καθώς και το να λες συνεχώς μέσα σου ''δεν φοβάμαι, δεν κινδυνευω, θα τα καταφέρω, θα είμαι εντάξει''. Επίσης οι όμορφες σκέψεις εκείνη την ώρα και το να έχεις ένα μπουκαλάκι νερό πάντα μαζί σου, μια γουλιά νεράκι βοηθάει. Τέλος, αν έχεις τη δυνατότητα θα σε βοηθούσε το να ξεκινήσεις κάτι που θα σε άφηνε να αποβάλλεις την όποια κρυφά εσωτερικευμένη πίεση όπως πχ kick boxing ή κάτι που σε ευχαριστεί πχ latin ή zumba. Αγάπησε και εκτίμησε περισσότερο τον εαυτό σου και να αισθάνεσαι περήφανη που έπεσες και σηκώθηκες ξανά!!! Να θυμάσαι πως η ζωή μας είναι πολύτιμη και την επόμενη φορά που θα συναντήσουμε δυσκολίες δεν θα είναι τόσο επώδυνο πια, γιατί έχουμε μάθει πια να σηκωνόμαστε από εκεί που πέσαμε. Την καλημέρα μου και να απολαμβάνεις κάθε στιγμή.