Σιγουρα φέρουμε ευθύνη για όσα συντηρούμε. Απλά συνήθως σε αυτή την φάση έχεις στρεβλη αντίληψη και νιώθεις ότι φταις, δηλαδή κάπου μέσα σου για να μένεις πιστεύεις ότι το αξίζεις και ότι εσύ το εμπνέεις να σου φέρονται έτσι και γίνεσαι πιο παθητικος. Να φύγει και μετά θα τα δει αλλιώς. Επειδή έχω περάσει αυτή την φάση, η αλήθεια είναι ότι ενώ έβλεπα τι γίνεται στην πραγματικότητα όσο ήμουν μέσα σε αυτή την κατάσταση δυσκολευομουν να κρίνω ορθά. Ήμουν μονίμως μέσα σε μια κατάσταση πανικού, αγχωμένη και σίγουρα έβλεπα πως φταίω αλλά και πως μου αξίζουν όλα όσα επέτρεπα. Κι αφού τα επέτρεπα, ένιωθα δίπλα ότι έπρεπε να τιμωρηθω ενώ δεν ήμουν χαρούμενη και σίγουρα δεν με αναγνώριζα. Όσο περναει ο καιρός και απομακρυνομαι βλέπω πόσο πολύ το συντηρουσα, βλέπω καλύτερα τα θέματά μου και κάνω καλύτερες επιλογές. Οπότε είμαι της άποψης πρώτα να φύγει κάποιος από μια τέτοια κατάσταση και όταν βρίσκεται σε καλύτερο περιβάλλον θα αποδώσει τις ευθύνες δίκαια και χωρίς να υπάρχει φόβος να τα πάρεις μαζί σου και να χαριστεις σε ένα τέτοιο άτομο.Εγώ προσωπικά ήμουν μέσα σε μια κακοποιητικη κατάσταση και δεν το είχα πάρει πρέφα. Νόμιζα ότι φταίω όχι που μένω, αλλά οτι προκαλώ αυτά που μου συμβαινουν. Οπότε αφου έφταιγα δεν καταλαβαινα γιατί να μην τα αξίζω. Και μπορώ να σου πω πλέον ότι δεν τα αξιζα. Πρώτα όμως φεύγεις και μετά ρίχνεις τη δουλειά. Υ. Γ. Δεν είναι μόνο οι σχέσεις που τρως ξύλο κακοποιητικες και αυτό τις κάνει πιο δύσκολα ανιχνευσιμες.