Το να βρίσκεσαι σε έναν ακαδημαϊκό χώρο και να απορροφάς γνώση είναι ένα προνόμιο που δεν θα διαρκέσει επ' άπειρον. Μετά θα αρχίσουν οι βιοποριστικές υποχρεώσεις (κοινώς θα γίνεις μια ακόμη εργαζόμενη, μέχρι να γεράσεις). Και θα σκέφτεσαι τα εξής: μακάρι να είχα εκτιμήσει το που βρισκόμουν, μακάρι να είχα προοδεύσει περισσότερο, μακάρι να βρισκόμουν ξανά σε ένα περιβάλλον που μου επέτρεπε την πνευματική διέγερση! Σαν εργαζόμενος ενήλικας, αναπολείς τις εκπαιδευτικές ευκαιρίες και τις αποζητάς σε διάφορες μορφές, αλλά συνήθως μετά είναι αργά. Και το να εργάζεσαι είναι κάτι που θα το κάνεις κάθε μέρα, την περισσότερη μέρα, στο μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής σου. Και αν δεν είναι και κάτι mentally challenging, βαριέσαι τη ζωή σου και λες τι καλό που ήταν το πανεπιστήμιο και οι σπουδές και οι έρευνες και τι χαζό παιδί που ήμουν. Έχεις πέσει σε μια λούπα τώρα, το είχα περάσει κι εγώ στο τρίτο έτος. Κάνε την προσπάθεια να βγεις από αυτήν γιατί τα πράγματα διορθώνονται οι συνήθειες χτίζονται με επιμονή. Μπορείς.