Ελπιζω να περασει αυτη η περιοδος της ζωης σου οσο πιο ανωδυνα γινεται και να βρεθει ενας ανθρωπος που να αξιζει οντως να βρισκεται διπλα σου και στο παιδι σου ως πατρικη φιγουρα. Καποια στιγμη θα το μετανιωσει αλλα θα ειναι αργα. Στη θεση σου μαλλον το πρωτο πραγμα που θα εκανα θα ηταν να παω σε εναν καλο ψυχολογο γιατι μονη μου δυσκολα και το γυρω οικογενειακο περιβαλλον θα ειναι σε μεγαλυτερη συγχηση απο εσενα.