Θα σου πω τη γνώμη μου για να μην βασανίζεσαι μια ζωή. Έχω γνωστούς, άνδρες και γυναίκες που πλησιάζουν τα 40 και είναι ακόμα μόνοι. Προφανώς ούτε οι μεν κουνάνε το δαχτυλάκι τους, είναι πολύ επιλεκτικοί/μούχλες/μαμάκηδες, ούτε οι δε θέλουν να "συμβιβαστούν", είναι ακατάδεκτες, δογματικές κλπ.Αν μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου για το υπόλοιπο της ζωής σου, μόνη μέσα σε 4 ντουβάρια ψάχνε εσαεί τον άνθρωπο που θα ερωτευτείτε κεραυνοβόλα. Αναφέρετο δικαίωμά σου. Να ξέρεις όμως ότι ο έρωτας κάποτε θα φύγει και τότε θα αρχίσεις να βλέπεις με τα μάτια της λογικής τον σύντροφό σου. Εκεί είναι το σημείο που μπορεί να ανακαλύψεις ότι σας χωρίζουν περισσότερα απ' όσα σας ενώνουν.Αν πάλι πιστεύεις ότι θέλεις έναν άνθρωπο για μια ζωή, άφησε κατά μέρους τα ροζ συννεφάκια και μάθε να εκτιμάς ανθρώπους περισσότερο με βάση τον χαρακτήρα. Όχι να συμβιβαστείς με τον 1ο τυχόντα, αλλά να είσαι ανοιχτή και σε ανθρώπους με τους οποίους εκ πρώτης όψεως δεν ένιωσες το ηλεκτροσόκ.