Καλησπερα φιλε μου. δεν αντιμετωπιζω εγω ο ιδιος αυτο που περνας. το αντιμετωπιζε η πρωην μου και ξερω πολλα γιαυτο το θεμα διοτι ειχα διαβασει και ειχα "ψαχτει" απειρα για να την βοηθησω οσο μπορω (δεν συγκρινεται φυσικα με το να το περνας). Το βιωνα και εγω κατα καποιον τροπο μαζι της. Μαγκας εισαι και μονο που εκανες την αρχη να το αντιμετωπισεις. θα περασει και θα κατευναστει και απλα θα υπαρχει καπου κρυμμενο σε μια γωνια. δυστυχως η πρωην μου δεν θελησε ποτε να το αντιμετωπισει οπως εσυ και εριχνε το φταιξιμο του "θεματος" αυτου αλλου . καλη συνεχεια ολα ειναι στο μυαλο και "εκμεταλευσου" τους ανθρωπους που χεις γυρω σου και θελουν να σε βοηθησουν και μην τους βλεπεις σαν εχθρους .Στο λεω εγω που το εζησα απο την απεναντι μερια και ηταν πολυ ασχημο να μην μπορω να βοηθησω τον ανθρωπο που αγαπω και επιπλεον να με κατηγορησει εν τελει για το αγχος που ειχε και να με χωρισει. Το κολπο στην υποθεση ειναι να τολμας βημα βημα να αντιμετωπιζεις αυτα που σε αγχωνουν. πχ αν ειναι να πας καπου με πολυ κοσμο πηγαινε για 1 λεπτο και φυγε . ξαναπηγαινε για 2 λεπτα την επομενη φορα και φυγε. μαθαινεις τον εαυτο σου να λαμβανει ως κατι φυσιολογικο αυτο που σε αγχωνει μεχρι το σημειο να μην σε επηρεαζει πια...