Όλη η εξομολόγηση αποπνέει ''επιφάνεια'', ''φαίνεσθαι'', το περιτύλιγμα και μόνο. Εξυμνείς τον άντρα σου που ενώ παχυνες δεν έφυγε τρέχοντας, γιατί στο μυαλό σου όλα είναι μία εικόνα. Και αυτή η διαστολή μεταξύ ''ωραίας'' που είναι για τα πανηγύρια και ''λιγότερο ωραίας'' που έχει τάσεις για πνευματική ανάπτυξη, είναι παντελώς ουτοπική.
