Το έχω πάθει κι εγώ με μελομακάρονα να λυπηθώ και να τα φάω μην τυχόν και δεν τα θελήσουν άλλοι. Ας μη θυμηθώ κι ένα προφιτερολ που μου ζητήθηκε να φάω... Όχι ότι ειμαι αμετανόητη γλυκατζου! Λύπηση και μόνο λύπηση. Επειδή όμως τα γλυκά είναι αντικείμενα (έτσι τα βλέπω) κι εσύ άνθρωπος θα σου πω ότι δεν στέκει πρακτικά να ήταν μαζί σου επειδή ήταν ψυχοπονιάρης εκτός κι αν εσύ του έλεγες ότι θα πας ν' αυτοκτονήσεις κτλ που θα τον πω ενοχικό. Δεν ξέρω αν σ' αγαπουσε, σιγουρευσου γι αρχή ότι όντως αυτά πίστευε και δεν παίζει κάτι άλλο... Άμα σιγουρευτείς ότι έτσι είναι, έχω να πω ότι ένα ατόμο που μένει δίπλα σε κάποιον για να νιώθει ευεργέτης του μεγάλος, μόνο το τομάρι του προσπαθεί να σώσει. Θέλει να νιώσει ανώτερος και επειδή δεν μπορεί να είναι, προσπαθεί να δει τους άλλους κατώτερους κι αυτό τον καθιστά επικίνδυνο για τιςδιαπροσωπικες του σχέσεις. Αν είναι έτσι τα πράγματα, πάλι καλά που ήταν μόνο δύο χρόνια κι ας μην είναι και λίγα!