Πέρασα ακριβώς τα ίδια με εσένα όταν πέρασα πρώτη φορά στο Βόλο, εγω είχα να αποχωριστώ την πολυαγαπημένη μου Θεσσαλονίκη που φημίζεται ως μια απο τις πιο καλές φοιτητικές πόλεις. Μου έλεγαν ακριβώς τα ίδια με εσένα, ένιωθα ακριβώς την ίδια αντίδραση με εσένα. Στους 3 μήνες στο Βόλο, γύρισα Θεσσαλονίκη για να ξαναδώσω πανελλήνιες. Ξαναεδωσα αλλά δε πέρασα Θεσσαλονίκη και πάλι. Με βαριά καρδιά γύρισα στο Βόλο την επόμενη χρονιά μετά απο παρότρυνση των γονιών μου. Τη δεύτερη χρονιά ήταν διαφορετικά. Γνώρισα κάτι κορίτσια με τα οποία έκανα λίγο παρέα, αλλά ανέβαινα Θεσσαλονίκη κάθε Σαββατοκύριακο. Όσο ήμουν στο Βόλο κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, συμμετείχα ενεργά στις παρέες της σχολής, κι άρχισα να αποκτώ μαζί τους νέες δραστηριότητες: π.χ έμαθα να παίζω Tichu, πήγα σε μια φοιτητική ομάδα χορού, πηγαίναμε σε πάρτι. Τα ΣΚ επέστρεφα και ζούσα την φοιτητική ζωή της Θεσσαλονίκης με την παλιά μου παρέα. Ήμουν μέσα σε όλα δεν απέκλεια τίποτα. Σε όποια κι απο τις δυο πόλεις και να ήμουν, ζούσα τη ζωή εκεί. Σιγά σιγά άρχισα να περνάω καλά στο Βόλο, έκανα καλούς φίλους και γνώρισα και πολύ ενδιαφέροντα άτομα, ώστε άρχισα να ανεβαίνω στη Θεσσαλονίκη λίγο πιο αραιά. Πέρασα τόσο όμορφες στιγμές που ούτε που τις φανταζομουν στην αρχή. Εσύ να κάνεις αυτό που νοιώθεις. Αν θες αυτή τη στιγμή να γυρίσεις Αθήνα και να ξαναδώσεις να το κάνεις. Απλά σου είπα κι εγω την ιστορία μου για να την έχεις υπόψη σου, επειδή μου θυμίζει πολύ την περίπτωση σου. Ελπίζω να βοήθησα.