Θα ξεκινήσουμε από δύο απλές παραδοχές: η πρώτη ότι δεν υπάρχει κανείς τέλειος, η δεύτερη ότι όλοι θέλουν τον κάλλιστο σύντροφο για τους ίδιους (ασχέτως του τι ''ψωνίζουν'' στο τέλος). Εσύ τώρα έχεις στο μυαλό σου κανά δύο συγκεκριμένες περιπτώσεις πλήρως ασύμβατες που τις θεωρείς ''υποχώρηση'' στα μάτια σου. Μήπως όμως, λέω μήπως βρε παιδί μου, κατά βάθος αυτό αξίζει και στους δύο που βλέπεις και με τη δική σου ματιά είναι ''ασυμβατότητα'';