"Είμαι θύμα... υποχείριο... παγιδευμένη... παιχνιδάκι..."Επιλέγετε να είστε όλα τα παραπάνω κι ενώ η κατάσταση είναι τόσο άσχημη κι ο άνθρωπος τόσο ακατάλληλος για σας, εντούτοις παραμένετε κοντά του. Γιατί το θέλετε. Τον αγαπάτε όπως λέτε. Δεν υπάρχουν φαύλοι κύκλοι, παρά μόνο αν τους επιλέξουμε. Κι αυτό κάνετε. Καταδικάζετε τον εαυτό σας -γιατί προφανώς μ΄αυτόν έχετε πρόβλημα και με τη χαμηλή αξία που του αποδίδετε- σε μια "αδιέξοδη" κατάσταση, λες και κάποιος σας κρατά δεμένη χειροπόδαρα. Η λογική λέει ότι απ' όπου μας κουρελιάζουν (όπως προκύπτει από τα λεγόμενά σας) την κάνουμε. Εσείς μένετε. Και χαραμίζετε την αγάπη σας -αν αυτό λέγεται αγάπη- σε κάποιον τύραννο. Ποιος φταίει; Ο άλλος; Για να αγαπήσουμε κάποιον, πρέπει πρώτα να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Κι αυτό με την έννοια του σεβασμού που είναι η βάση κάθε σχέσης. Όσο δεν σέβεστε τον εαυτό σας, τόσο οι γύρω σας θα μοιάζουν τύραννοι, γιατί τους το επιτρέπετε. Κατά τα λοιπά, αφού αγαπάτε, συνεχίστε να παραμένετε σ' αυτό που σας βασανίζει. Μη διαμαρτύρεστε όμως.
