Λοιπόν, μέχρι στιγμής φαίνεται πως έχω πέσει μέσα 2 στα 2, οπότε συνεχίζω ακάθεκτη. :)Μπερίκοκο, γλυκιά μου κοπέλα. Είσαι μικρούλα και δεν έχεις ακόμη δει πώς σκέπτονται οι άντρες (δεν εννοώ μόνο ερωτικά, κακόβουλο αναγνωστικό κοινό, εννοώ γενικώς οι άντρες ανεξαρτήτως ρόλου), Που να πεθαίνουν στο γιατρό ΔΕΝ πάνε. Κι αν τυχόν πάνε ή όντως έχουν κάτι, τότε ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ. Κατάλαβες; Το παλικάρι είχε παιδιόθεν πρόβλημα. Ελλείψει σεξουαλικής αγωγής, ενδιαφέροντος γονιών για τέτοια θέματα (δεν κατανοώ γιατί είναι πιο σημαντκό να μάθουν τα παιδιά τριγωνομετρία κι όχι θέματα που θα τους απασχολούν κάθε *&$$#@ μέρα της ζωής τους όπως το ίδιο τους το σώμα!) κι αδιαφορίας παιδιάτρων το ζήτημα της ψευδοφίμωσης που εμφανίζουν ΠΟΛΛΑ αγοράκια σε βρεφική ηλικία γιγαντώθηκε κι έγινε ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Η εικόνα που περιγράφεις με την κοκκινίλα και τον πόνο αυτό υποδηλοί. Προσοχή για βαλανοποσθίτιδα (δες το λινκ που έβαλα). Μπορεί να συνυπάρχει αν έχει αφεθεί έτσι αφρόντιστο επί μακρόν. Μην εκπλήσσεσαι για το θέμα της (πραγατικά μεγάλης για τέτοιο ζήτημα) ηλικίας. Είπαμε, άλλο εμείς που από τα 10-12 έχουμε το νου μας στα γεννητικά με μια ιατρική έννοια επειδή έχουμε τα έμμηνα κλπ κλπ., κι άλλο οι άντρες που γιατρό βλέπουν πρώτη φορά στα 40 τους κι αυτό αν (αν τους σύρει η σύντροφος)! Εδώ ξέρω περίπτωση με φίμωση που είχε παντρευτεί και είχε αποκτήσει και παιδί και το σεξ πάντα προβληματικό ήταν και δεν πήγαινε να το φτιάξει!!!Οι στατιστικές λένε ότι από τη στιγμή που ο άντρας εντοπίζει πρόβλημα με το πουλί του μέχρι να λάβει την κατάλληλη θεραπεία μεσολαβούν περίπου 8-10 χρόνια! Φέξε μου και γλίστρησα δηλαδή. Στα παιδάκια πράγματι ο/η παιδίατρος γράφει αλοιφή Flixotide κι "ασκήσεις" εξάσκησης για το τράβηγμα και η ακροπροσθία σιγά σιγά ανακτά ελαστικότητα και ανεβοκατεβαίνει άνευ προβλήματος. Στην συγκεκριμένη ηλικία όμως διατηρώ τις επιφυλάξεις μου κατά πόσον μπορεί να επιτευχθεί αποτέλεσμα μόνο με αυτή την ήπια τεχνική που απλώς χρειάζεται λίγο υπομονή. Μάλλον προτείνεται περιτομή. Αλλά βέβαια αρμόδιος είναι γιατρός ουρολόγος-ανδρολόγος που θα αποφασίσει μαζί με τον ασθενή την κατάλληλη θεραπεία. Αν πράγματι πήγε σε γιατρό ο άνθρωπος αυτός σίγουρα θα του ανέφερε αυτό το ενδεχόμενο. Εικάζω ότι ΔΕΝ πήγε σε ουρολόγο, επειδή μίλησες για θηλυκό γένος (η γιατρός), και γενικά σπανίως θα δεις στην Ελλάδα ουρολόγους-ανδρολόγους που να είναι γυναίκες (κακώς, αλλά τέσπα, δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα). Εκτός αν είναι κι αυτός εξωτερικό. Πρέπει να αναφέρεται σε παθολόγο. Πολύ φυσικά θα ανέφερε και το θέμα "περιτομή" λοιπόν, επειδή είναι μέσα στις θεραπευτικές λύσεις και λύνει το πρόβλημα μια και καλή. Η αντρική περιτομή είναι μεν μια ντελικάτη εργασία, αλλά τελείως ρουτίνας, εξ όσων ακούω και διαβάζω, και πέραν μιας μικρής αποχής μέχρι να θρέψει το δέρμα, δεν παρουσιάζεται κάποιο πρόβλημα ή επιπλοκή στην μέγιστη πλειοψηφία των περιπτώσεων. Φίλοι της στήλης το έχουν γράψει από προσωπικά βιώματα, μπορείς να κάνεις μια αναζήτηση ή να γράψεις μια εξομολόγηση για να λάβεις εμπειρικά δεδομένα. Τρομάζει επειδή είναι ιατρική πράξη, αλλά πραγματικά είναι 10 λεπτά υπόθεση για τους γιατρούς. Για να μην νομίζετε ότι λέω βλακείες και δεν ξέρω, θα σας πω για κάτι που ξέρω πάρα πολύ καλά για να κάνετε την σύγκριση: η γέννα με καισαρική τομή κάνει 15 λεπτά με το ρολόι, και μιλάμε για μείζον χειρουργείο, σου κόβουν την κοιλιά στο μέσο χαμηλά. (Απλώς είχε ρολόι ακριβώς απέναντί μου και το έβλεπα καθόλη τη διάρκεια!) Πάμε πάλι. Ο τύπος φο-βα-ται και συνήθως η αντίδραση στο φόβο είναι να αποφεύγουμε αυτό που φοβόμαστε. Όσο δεν θέλει να το λύσει, έτσι θα το αφήνει. Και θα επιδιώκει σχέσεις έτσι από απόσταση, από μακριά, με επικοινωνία λεκτική/γραφική/skype κι όχι ζωντανή για όσο τον παίρνει...Στοίχημα ότι ήξερε ότι φεύγεις εξωτερικό. Ή είσαι ήδη και πηγαινοέρχεσαι. Συνήθως τέτοιοι τύπου που γνωρίζουν ότι έχουν πρόβλημα μάλιστα είναι και πάρα πολύ καλοί στη συμπεριφορά τους. Για να αναπληρώσουν το θέμα που γνωρίζουν ότι έχουν. Δεν είναι λοιπόν θέμα δικής σου προσπάθειας ή υπομονής. Είναι θέμα να αποφασίσει να το λύσει. Δεν είναι τίποτα. Πραγματικά, κακώς το έχει αναβάλλει τόσο. Απορώ, μάνα και πατέρα δεν είχε να τον βοηθήσουν; Τι στο καλό συνέβαινε; Αν είχε επέμβει στην εφηβεία τώρα δεν είχε αγκυλώσεις και κολλήματα. Τέλος πάντων ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω. Τώρα αν θέλει μπορεί να το φτιάξει. Αλλά πρέπει να πεισθεί ότι αξίζει και δεν θα του βγεί σε καλό να το "κουκουλώνει" όπως κάνει τώρα. Σε αυτό η δική σου στάση μόνο συμβουλευτική θα μπορούσε να είναι. Η πολλή κουβέντα σε αυτά τα ζητήματα είναι ολέθρια κι υποψιάζομαι ότι το περιθώριο να αποσωβηθεί η ζημιά έχει παρέλθει. Ελπίζω να γίνει το καλύτερο δυνατόν για κείνον και για σένα. Εύχομαι να βοήθησα λιγουλάκι να ηρεμήσεις εσύ ψυχικά.
