Ανεπιθύμητο παιδί δεν είσαι. Αν ήσουν δεν νομίζω να είχες έρθει στη ζωή. Πάντως είναι γεγονός πως οι μητέρες έχουν αδυναμία στους γιους και οι πατεράδες στις κόρες. Κι εγώ μεσαίο παιδί είμαι, και πάντα όλοι ασχολιοντουσαν παραπάνω με την μεγάλη "το καμάρι" για να την κάνουν το "τέλειο παιδί", και με την μικρή γιατι ήταν η μικρή και η χαϊδεμένη. Μάλιστα εμένα μια ζωή με σύγκριναν με την μεγάλη, και το μόνο που κατάφεραν ήταν να μας δημιουργήσουν μια αμοιβαία απεχθεια. Παρ'ολα αυτά κατάλαβα πως ο καθένας έχει τις αδυναμίες του, και δεν με πειράζει καθόλου. Εγώ είμαι εγώ, και δεν περιμένω κανένα σόι, να μου υποδείξει την αξία μου, και έμαθα να μην με αγγίζουν ούτε οι συγκρίσεις, ούτε να με απασχολούν ιδιαίτερα "οι λατρείες" και οι αδυναμίες του καθένα.Πάντως το γεγονός πως στην παιδική ηλικία ήμουν η πιο "παραμελημένη", προσωπικά με βοήθησε να αποκτήσω μόνη μου πειθαρχία, αυτονομία, ψυχική ανεξαρτησία και έμαθα να διαχειρίζομαι καλύτερα την κριτική. Αυτή είναι η προσωπική μου εμπειρία από το όλο θέμα.