Βασικά ιδανικά πρέπει να είναι συνειδητή απόφαση και όπως κι αν έχει να ξέρεις ότι θα μπει προτεραιότητα για πολλά-πάρα πολλά χρόνια. Τα παιδιά είναι τεράστια ευθύνη, απαιτούν μια μόνιμη αυτοβελτίωση, αυτοέλεγχο, ευρηματικότητα και ένα σωρό άλλα πράγματα από εμάς αλλά μέχρι και τα υλικά αγαθά. Όμως καταλαβαίνω ότι μπορεί να νιώσεις κι ευλογημένος όταν βλέπεις ένα υπέροχο πλασματάκι να σε κοιτάει ή να σ' αγκαλιάζει με αγάπη. Απλά για μένα θέλει ωριμότητα και ιδανικά να είναι κάτι που το επιθυμούν για να είναι όλα καλύτερα και να μη ζήσουν άσχημες καταστάσεις ή να νιώσουν σαν ανεπιθύμητα. Απλά θα πω ότι όσοι τα παρουσιάζουν ιδεατά νιώθω ότι δεν έχουν κάτσει να κουραστούν ποτέ πραγματικά στο μεγάλωμα των παιδιών, λες και ζούμε σε διαφήμιση για δημητριακά ας πούμε. Αν ασχοληθείς ουσιαστικά και ποιοτικά με τα παιδιά, μετά δεν έχεις αντοχές εδώ που τα λέμε, απλά αν το κάνεις με την καρδιά σου είναι όντως μια κούραση που σε γεμίζει και φυσικά αν κάποιος άνθρωπος δε νιώθει ότι θέλει να μεγαλώνει παιδιά δεν υπάρχει λόγος να θεωρηθεί κατώτερος ή μη ευλογημένος.
