Με συγκινησες..και οι γονείς μου μεγάλωσαν πολύ δύσκολα και έχω ακούσει πολλές ιστορίες παρόμοια με τη δική σου, ωστόσο θα σταθώ σε μια από την πλευρά της μητέρας μου, όπου 6 αδέρφια τότε, δεν είχαν ούτε να φάνε καλά καλά πόσο μάλλον παιχνίδια για να παιξουν. Σ'ενα από τα πανηγύρια λοιπόν του χωριού που είχε πάει ο παππούς μου, μοιράζανε κάτι σαν λαχνους και παίρνανε ένα παιχνίδι.Η μάνα μου ήθελε πάρα πολύ μια κούκλα καθώς δεν είχε φυσικά.Οι κούκλες που έφτιαχναν για να παίξουν ήταν, αν μπορώ να δώσω μια εικόνα, ένα ύφασμα για κεφάλι και σώμα και ξυλαράκια για πόδια και χέρια. Κάπου εδώ έρχεται ο λαχνός και τι κέρδισε; Το καρότσι της κούκλας χωρίς όμως την κούκλα. Η μάνα μου είχε κλάψει πολύ ως λογικό επόμενο αλλά όχι μπροστά στον μπαμπά της για να μην τον στεναχωρησει. Αυτή η ιστορία πάντα μου έρχεται αυτές τις μέρες, λόγω της πληθώρας παιχνιδιών που αγοράζουμε δεξιά και αριστερά.Λυπαμαι που δεν είναι μαζί σας ο μπαμπάς σου πλέον..και εγώ ελπίζω σε αυτό που λες. Ωστόσο εύχομαι να περάσεις όμορφα απόψε με τους δικούς σου ανθρώπους και να έχεις μια καλή χρονιά.