Δυστυχώς δεν θα αλλάξουν εύκολα στάση, καθώς διακρίνω παθογένεια στον τρόπο που το αντιμετωπίζουν, άτομα βαθιά φοβισμένα και ανασφαλή, που ίσως όντως θέλουν το καλό σου αλλά το εκφράζουν με έναν άσχημο τρόπο που σε φέρνει στα όρια και αν μη τι άλλο σε απομακρύνει.Το μόνο δραστικό που θα σε συμβούλευα να κάνεις, είναι να προσπαθήσεις να ανεξαρτητοποιηθείς όσο μπορείς οικονομικά, ακόμα και με part time δουλειά, έτσι ώστε να μην στέκει η απειλή να σε διώξουν από το σπίτι, και να πατάς και εσύ συναισθηματικά πιο γερά στα πόδια σου. Είναι πολύ δύσκολο αυτό που βιώνεις αλλά δυστυχώς κάποιοι γονείς συμπεριφέρονται έτσι. Να είσαι όσο πιο ήρεμη μπορείες, για να στηρίζεις τον εαυτό σου πάνω από όλα και έπειτα το αγόρι σου. Καλή τύχη και να θυμάσαι ότι δεν φταις για όλα αυτά <3