Γεια σας. Ειμαι το παιδι της εξομολογησης. Δεν ξερω τι να πω.Οχι δεν ειμαι στην εφηβεια και το προσωπο μου δεν μπορω να το αποδεχτω, οπως και πολλα αλλα!Κατα τ'αλλα καταλαβαινω και γω ο ιδιος το παραλογο της υποθεσης, αλλα εχω ΕΜΜΟΝΗ με αυτο. Δεν μπορω να διωξω με τιποτα αυτες τις αρνητικες σκεψεις (ποιος θα γυρισει να σε κοιταξει εσενα κλπ).. Παιδια ακουγεται γελοιο, αλλα νομιζω οτι πνιγομαι απο αυτο!!