Στην Ελλάδα που παρουσιάζει αυτό το βιβλίο, τη σημερινή Ελλάδα της κρίσης, βασικό χαρακτηριστικό των Ελλήνων (εκτός ότι είναι τεμπέληδες και άξεστοι)είναι η βρωμερή αναπνοή. Η διαφθορά είναι τόσο εκτεταμένη που δωροδοκώντας μια ιατροδικαστή μπορείς να έχεις μια πριβέ νεκροψία η οποία όμως γίνεται σε ανελκυστήρα του Λαϊκού Νοσοκομείο και μεταμεσονύχτια για να μην καταλάβουν οι συνάδερφοι της ότι κάνει απεργοσπασία. Καθένας μπορεί να σταματήσει ένα περιπολικό της αστυνομίας και με ένα εικοσάευρο σε κάθε αστυνομικό σε βοηθούν σε διάρρηξη. Κύρια τροφή των Ελλήνων είναι τα ρεβύθια (ειδικά ως χούμους) και η Κρήτη είναι το νησί που φτάνουν οι ορδές των μεταναστών. Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου ενίοτε αισθάνεται κάτι σα συμπάθεια μαζί με οίκτο για τους ιθαγενείς αλλά φυσικά καταλαβαίνει ότι αν δεν ήταν τόσο τεμπέληδες να κλείνουν τα καταστήματα τους αυγουστιάτικα δε θα ζούσαν αυτά που ζουν. Αν και φανατικός αναγνώστης του μέχρι τώρα, αναρωτιέμαι μήπως και τα βιβλία του για το Βερολίνο είναι τόσο γεμάτα από ανακρίβειες.