καταρχάς τα συναισθήματα είναι δικά σου το τι νιώθει ο άλλος είναι δικιά του υπόθεση.... Επίσης στην εξομολόγηση σου είναι σαν να ξέρεις και να αποδέχεσαι ότι εσύ είσαι η "άλλη" δεν ξέρω για πόσο θα σε "γεμίζει" αυτός ο ρόλος που "δέχτηκες" να παίξεις στη ζωή του συγκεκριμένου παιδιού κάποια στιγμή θα πνίξει όλο αυτό......εσύ δεν θέλει να τον ζορίσεις και να τον φέρεις σε δύσκολή θέση αλλά έχεις δεχτεί να ζορίσεις τον ίδιο σου τον εαυτό γιατί;;;για να μην τον απογοητεύσεις; γιατί προς το παρόν σου αρκεί έστω και αυτό το λίγο που σου δίνει; και ως πότε θα αρκούσε στο λίγο που έχει να σου δώσει......αλήθεια έχεις σκεφτεί αν σου αξίζει όλο αυτό;;;;;;;;;;;;;;;;