Κι εγώ δεν ήθελα δεύτερο παιδί, το ήξερα από πάντα ότι αν θα έκανα παιδί μου έφτανε ένα. Έτυχε να γίνει και κορίτσι όπως το ήθελα οπότε ήμουν μια χαρά. Όταν πήγε δυο τρία χρονών πολλοί ρωτούσαν που είναι το δεύτερο και συνήθως απαντούσα "εκεί που είναι όλα τα αγέννητα παιδιά" α χα χα χα χα χα χα. Η πλάκα είναι ότι με κοιτούσαν αλλά δεν τολμούσαν να με ρωτήσουν τι εννοώ (: Σε άλλους έλεγα παίρνοντας περίλυπο ύφος ότι ο Θεός δεν θέλει να αποκτήσουμε δεύτερο παιδί, είχε πλάκα γιατί ο άντρας μου ήθελε οπωσδήποτε και άλλο παιδί και δεν του άρεσαν αυτά τα αστεία μου (θα σκεφτόταν ότι είχα θράσος να ανακατεύω τον Θεό στις δικές μου αποφάσεις). Για ένα διάστημα είχα και ανέλπιστη βοήθεια από την μικρή. Με το που άκουγε για αδερφάκι έβαζε τα κλάματα και έλεγε ότι ζεν σέλει αδελφάτσι και εγώ έλεγα στον κόσμο ότι δεν θέλουμε αδελφάτσι και να μας αφήσουν ήσυχους (: Γενικά έχει ψωμί η όλη ιστορία και αν αρχίζεις να την διακωμωδείς θα δεις ότι θα γίνει αιτία για πολλά γέλια αντί να εκνευρίζεσαι και να θυμώνεις. Μπορείς να κάνεις κι εσύ δικές σου παρατηρήσεις στους άλλους, πχ ότι αυτοί φταίνε που δεν κάνεις δεύτερο γιατί είναι αποτρεπτική η όψη όσων έχουν κάνει δυο και τρία παιδιά. Ουπς! Όχι όχι δεν εννοούσες τους ίδιους.(:(:(:
