Δυστυχως ο,τι εγινε εγινε και κανεις δεν μπορει να πει πού σταματα η ευθυνη των γονιων σου και πού ξεκινα η δικη σου. Αυτα που σου λεγαν παντως δεν ηταν και απορριπτεα. Δεν αναφερεις τι ηθελες να ακολουθησεις, ουτε και την ηλικια σου. Ομως ακομη και αν το ειχες ακολουθησει θα ειχες επαγγελματικη αποκατασταση; Η προτροπη του πατερα σου να πας στην αστυνομια, δεδομενης μια απο οσο καταλαβαινω δυσκολης οικονομικης καταστασης δεν ειναι και τοσο κατακριτεα. Και αν καποιος δε θελει να μεινει στασιμος δινονται και εκει ευκαιριες για περαιτερω σπουδες, ορεξη να χει κανεις. Μεχρι και αδεια μετ'αποδοχων για να κανει καποιος πανεπιστημιακες σπουδες με καποια συναφεια. Αυτα ομως εγιναν και παν... επι του πρακτεου δες τι μπορεις να σωσεις για να μη μεινεις μια ζωη στο τι θα γινοταν αν... Καλη σου τυχη...