Φοβάμαι ότι δεν περνάει όταν δε θέλουμε να περάσει. Όταν εν γνώσει μας εστιάζουμε στο παρελθόν και συγκρίνουμε διαρκώς κάθε άνθρωπο με τον ''ένα'' ή τη ''μία'' που ήταν μοναδικοί, υπέροχοι, ανεπανάληπτοι, ασύγκριτοι και άλλες λοιπές υπερβολές. Ξέρεις κάτι; αν εστιάσεις σε έναν άνθρωπο και δεις τα θετικά του, χωρίς κάποια σύγκριση, ενίοτε μπορεί να εκπλαγείς ευχάριστα. Και να ερωτευτείς παράφορα. Αλλά πρέπει να το ''θέλεις'' να προχωρήσεις, αν όχι, θα ζεις επ' άπειρον με τις σκιές του παρελθόντος.
