Εγώ είμαι το ακριβώς αντίθετο απο εσένα. Δεν βγαίνω ποτέ έξω. Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό είναι αρκετοί. Καταρχάς δεν έχω φίλους, τους σχολικούς μου φίλους τους ξέκοψα μόλις πέρασα στο πανεπιστήμιο γιατί οι περισσότεροι μου είχαν κάνει μπούλινκ στο παρελθόν και δεν ήθελα να είχα καμία σχέση μαζί τους. Στο πανεπίστημιο άργησα να μπώ στο τρυπάκι, ήθελα τον χρόνο μου στην αρχή και έπειτα οι παρέες είχαν σχηματιστεί, δεν πολυταίριαζα και με τους υπόλοιπους φοιτητές είχαμε γενικά διαφορετικά ενδιαφέροντα. Άλλοι λόγοι είναι ότι δεν έχω σταθερή δουλειά άρα δεν έχω λεφτά για ξόδεμα. Επίσης δεν έχω μεταφορικό μέσο ούτε αυτοκίνητο ούτε μηχανή, θεωρητικά μηχανή θα μπορούσα να πάρω αλλά τις φοβάμαι πάρα πολύ. Γενικά οι έξοδοι ποτέ δεν μου άρεσαν ζήτημα είναι στα 29+ χρόνια μου να έχω πάει 6-7 φορές σε καφετέρια. Δεν αισθάνομαι άνετα όταν βγαίνω, με αγχώνει το πώς θα γυρίσω σπίτι + με αγχώνει και ο λογαριασμός που θα πρέπει να πληρώσω. Για γυναίκα όλα αυτά τα χρόνια ούτε λόγος.