Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις και εν μέρει συμφωνώ. Διαφωνώ όμως σε κάποια σημεία.Το ζητούμενο για εμένα δεν είναι να μην πιάνει πανικός και απελπισία έναν άνθρωπο που θέλει να κάνει οικογένεια, με τη σκέψη ότι μπορεί να κάνει και στα 45. Με αυτή τη λογική το μόνο που επιτυγχάνεται είναι να δώσει κανείς στον εαυτό του πίστωση χρόνου.Για εμένα, λοιπόν, το ζητούμενο είναι να καταφέρει κανείς να αποδεχθεί ότι ίσως να μην κάνει ποτέ οικογένεια και να μην νιώθει αποτυχημένος ή ελλειπής λόγω αυτού. Γιατί κάποια στιγμή θα έρθουν και τα 40, και τα 45, και τα 50. Και ναι, μπορεί μέχρι τότε να έχει έχει όντως δημιουργήσει τη δική του οικογένεια. Μπορεί όμως και όχι. Αν στα 35 ανακουφιζεται στη σκέψη ότι έχει ακόμα χρόνο, στα 45 και τα 50 δεν θα μπορεί αυτή η σκέψη να λειτουργήσει με τον ίδιο τρόπο.
