Τα 16 ήταν η αγαπημένη μου ηλικία. Θυμάμαι έβγαινα κάθε πρωί στο μπαλκόνι και καθόμουν ένα εικοσαλεπτο ακούγοντας μουσική και κάνοντας το πρωινό τσιγάρο μου πριν το σχολείο. Η μόνη μου ανησυχία τότε ήταν πως θα κάνω τα μαλλιά μου, τι θα φορέσω για να πάω στον χορό και το βράδυ στις καταλήψεις, κι αν θα μου στείλει ο Μήτσος από το Γ4. Μετά φτάσαμε τα 17 και φυτρώσαμε.
