Αχ δεν μπορώ τους ανθρώπους που φέρονται απαράδεκτα ποικιλοτρόπως και σου λένε «πάνω στα νεύρα» με έναν τρόπο λες και δεν είναι υπεύθυνοι για τις πράξεις τους. Μετά δε, όταν έρχονται και λένε συγγνώμες απλά και μόνο για να συνεχίσουν τα ίδια, εκεί γίνομαι ακατάδεκτη. Δεν μπορώ τους εγωιστές ανθρώπους που θεωρούν δικαίωμά τους να παιδεύουν τους άλλους και να μη δίνουν δεκάρα τσακιστή για τις συνέπειες που επωμίζονται οι άλλοι. Επειδή ακριβώς δεν μπορούσα τις εντάσεις λόγω του ότι μεγάλωσα μέσα σε αυτές, νομίζω ότι το παράκανα με τον διάλογο για να ηρεμήσουν τα πνεύματα μέχρι που δημιουργήθηκε μια τεράστια οργή για τα καταπατημένα όριά μου ξανά και ξανά λόγω φόβου και σύγχυσης και γι' αυτό θα σου πω χωρίς να ξέρω αν σε αφορά πως πολλές φορές ο κακός χαμός είναι τακτική για να σε έχουν εξουθενωμένο, μαζεμένο και να τον λες καλό παιδί ενώ τα κουρελιασμένα νεύρα(και ίσως όχι μόνο) είναι τα δικά σου. Οπότε άμα θέλουν χαμούλη, να τον έχουν. αν είναι μία φορά τρελοί, εσύ εκατό, σε περίπτωση που είσαι αποφασισμένοι να τους κρατήσεις κοντά σου. Υποχρέωση να καλμάρεις τον κάθε κακότροπο, δεν έχεις που να χτυπιούνται όσοι θέλουν ντάντεμα και όσοι νομίζουν ότι έκαναν κάποιο επίτευγμα, δάμασαν θηρίο και το έκαναν αρνάκι ας ζουν σ' αυτόν τον κόσμο αν αυτό θέλουν. Απλά υπενθυμίζω ότι δεν είσαι υποχρεωμένη να μείνεις μαζί του και ανέχεσαι απαράδεκτα πράγματα που ξεκινάνε από τον ίδιο αλλά ζημιώνουν εσένα. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν, κι εγώ μέσα σε χαμό μεγάλωσα αλλά δε σκέφτηκα ποτέ να κάτσω υιοθετήσω τις προβληματικές συμπεριφορές και να εκτονωθώ σε όποιον ήταν φιλότιμος και ενοχικός. :)