Δυστυχώς είναι πολλές οι τραγικές μανάδες που κάνουν διακρίσεις ανάμεσα στα παιδιά τους και ω τι σύμπτωση, σχεδόν πάντα έχουν αδυναμία στο γιο. Η μαμά σου είναι δυστυχώς μια από αυτές. Κακώς δεν φέρνεις ποτέ αντίρρηση όπως λες. Γιατί να μην φέρεις; Επειδή θα σε πουν περίεργη και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο; Ας σε πουν. Ούτως ή άλλως σαν τον φοβερό και τρομερό κανακαρη της, δεν θα σε δει ποτέ. Ας σε κακολογησει. Μόνο αν σταματήσει να σε ενδιαφέρει πως σε αποκαλεί η μαμά σου θα αρχίσεις να υπερασπιζεσαι τον εαυτό σου απέναντι στην αδικία που υφίστασαι. Δουλειές του σπιτιού φυσικά και να μην κάνεις, εφόσον δεν κάνει ούτε ο αδερφός σου. Κάνε μόνο τα δικά σου που σου είναι απολύτως απαραίτητα. Θα σε κράξει; Ας κράζει και από το πρωί ως το βράδυ. Και μην σε ενδιαφέρει καθόλου αν θα κουραστεί πολύ να τα κάνει όλα μόνη της. Αφού θεωρεί ότι στο γιόκα της πρέπει να τα έχει όλα έτοιμα και εσύ πρέπει να είσαι το κορόιδο που θα της διευκολύνει στο μεγάλο της καθήκον να είναι δούλα του γιου της, μόνο και μόνο επειδή είναι αγόρι, τότε ας σέρνεται και από την κούραση. Δικό της προβλήμα. Σιγά μην ενδιαφερθείς κιόλας τέτοια που είναι. Μου ήθελε να γίνει και μάνα τρομάρα της για να φορτώσει την κόρη της με ψυχολογικά. Επίσης μίλα και με τον αδερφό σου. Δεν είστε απλώς κοινά παιδιά των γονιών σας. Είστε αδέρφια. Θα έπρεπε να υπάρχει ενδιαφέρον και αγάπη μεταξύ σας.