Έχει δίκιο η rosestar ότι η ερωτική πίστη είναι θέμα χαρακτήρα. Δεν είναι ο κανόνας, η φύση του ανθρώπου, ωστόσο κάποιοι άνθρωποι την έχουν πιο "πρόσφορη" από τον χαρακτήρα τους, δεν νιώθουν "φαγούρα" τακτικά. (Ακόμα κι αν ένας τέτοιος άνθρωπος παρ'ελπίδα απιστήσει θα είναι κάτι το έξτρα περιστασιακό ή εντελώς δραματικό, δεν θα είναι συστηματική εξαπάτηση και δούλεμα στα μούτρα.)Όμως το θέμα είναι δοσμένο πάλι διχαστικά. Ή γάμος με κέρατα και εγκαταλελειμένα παιδιά ή ατέρμονη αγαμία; Μέση οδός δεν υπάρχει βρε παιδιά;