Κοίτα, δεν τον ξέρω τον τύπο και πολύ πιθανώς να σου τηλεφώνησε καθαρά από καλοσύνη κτλ ή τεσπα μπορεί να εκτίμησε την ντομπροσυνη σου κτλ. Μπορεί πάλι να σκέφτηκε ότι αν ήταν στη θέση σου, ε ίσως να περίμενε ένα έστω τυπικό τηλεφώνημα. Μπορεί λοιπόν πράγματι να σε κάλεσε καθαρά τυπικά και ανθρώπινα.Από εκεί και πέρα, μπορώ να σου πω ωστόσο ότι ΕΓΩ (και το τονίζω το εγώ), δε θα τηλεφωνούσα αλλά θα αδιαφορουσα πλήρως αν ο άλλος μου ήταν αδιάφορος, πόσο μάλλον αν είχα σχέση. Ακόμη, μπορώ να σου πω πως έχει τύχει να θέλω κάποιον(πολύ, όχι αστεία, να κλαίω για αυτόν, να κοπανιεται) και όμως να μην του το πω ποτέ. Δε συμφωνώ λοιπόν πως όταν θέλουμε κάποιον το δειχνουμε/λέμε απαραιτήτως. Εξετάζουμε πολλά πριν πούμε πώς νιώθουμε και αναλόγως πράττουμε.